გრძელი გზა..გარშემო ხეები და ამ ხეებიდან შემოპარული მზის სხივები,ხეების და ჩემი ჩრდილები.მარტო ყოფნის და ტირილის დაუძლეველი სურვილი.მარტო მე,ცრემლები,გზა,ხეები,სხივები და ჩრდილები.მინდა რომ გავიქცე..მაგრამ ძალა არ მაქვს.ჯერ კიდევ არც ისე დიდი და ძლიერი ვარ რომ ამას გაუძლო,გავიგო,მივხვდე,შევიგნო..არ ვიცი რატომ მაგრამ ცრემლები თავისით მოდიან...და არ მინდა რომ შევაჩერო ისინი.რატომ არ მინდა მათი შეჩერება ამასაც ვერ ვხვდები.მინდა რომ ვიყვირო.ძალიან,ძალიან ხმამაღლა.ისე რომ არავინ გაიგოს მხოლოდ მე..მინდა რომ ვიტირო.ისე რომ ვერავინ ვერ ხედავდეს ჩემს ცრემლებს.მინდა რომ ხეებს და ფოთლებს ჩემი ესმოდეთ..მაგრამ არ ლაპარაკობდნენ უბრალოდ ესმოდეთ...მარტო სიტყვები არა .. მთლიანად,ჩემი ესმოდეთ.
3 comments:
ყვირილი ყველაზე კარგი გამოსაცვალია ^_^
:)) მართლა მშველის ხოლმე :))))))
Great post
Kontraktor Pameran
Jasa Pembuatan Booth Pameran
Kontraktor Booth Pameran
Vendor Booth Pameran
Post a Comment