5 ნოემბერი 1939 წელი.მეორე მსოფლიო ომი.ცისფერი ცის ქვეშ მწვანე ბალახში 9-10 წლის გოგო ბუშტით ხელში იწვა.იწვა და ფიქრობდა თუ რა ხანმოკლეა ბუშტების სიცოცხლე. თან გრძნობდა რომ არც ადამიანებისაა მეტი.იცოდა რომ ამ წუთებში როცა ის ამას ფიქრობდა შეიძლება უკვე რამდენიმე ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა ტყვიას.ცდილობდა არ ეფიქრა ამაზე."რატომ ისჯება ყველა ასე უსამართლოდ სად არის სამართალი როცა ის ასე გვჭირდება".დიახ,ცხრა წლის იყო და დღევანდელი ზრდასრული ადამიანივით მსჯელობდა.მძიმე ბავშვობა ქონდა ისე როგორც ყველა იმდროინდელ ბავშვს ეს ყველაფერი უბრალოდ ერთი მოკლეულვაშიანი კაცის გამო ხდებოდა. ამიტომ ენგრეოდათ ბავშვებს ბავშვობა.ამიტომ უსკდებოდათ ტყვიით ბუშტები.ამიტომ ხდებოდნენ ბუშტის შემდეგ მხვერპლნი თვითონ ბავშვები.როგორც ეს გოგონა რომელიც ცისფერი ცის ქვეშ მწვანე ბალახში გახეთქილი ბუშტით ხელში იწვა და თავიდან სისხლი სდიოდა.
2 comments:
უსაყვარლესი ბლოგი გაქვს ნუცა ! პოსტებიც ძალიან მომეწონა :) განსაუთრებით ეს ** იმედია არ გეწყინება და ეს პოსტი ჩემს ბლოგზე გადმოვაკოპირე..და ასევე შენი ბლოგის მისამართიც მივუთითე ! :)
დიიიიიდიიიი მადლობაა :*:*:*
არა რატომ უნდა მეწყინოს პირიქით მიხარია ძალიან თუ მოგწონს :*:**
Post a Comment