მე, ლიზი და ლიზი ორშაბათისთვის ჩვეულ მდგომარებაში: ჩემ სახლში, ჩემ ოთახში, ერთი ჭიქა ყავით და ეგრეთწოდებული "პეჩენიებით" და შოკოლადებით ვსხედვართ კომპიუტერთან, დიდ ხნიანი ლაპრაკის, ჩემი ბავშვობის ვიდეობისა და სურათების თვალიერება-ყურების შემდეგ :)) .. სახლში მარტო ვართ მაგრამ რატომღაც არ ვიმხობთ ყველაფერს..უბრალოდ ივას ვურეკავთ და ველაპარაკებით.ივას ბოხი ხმა აქვს, კაცის ხმა. შესახედავად დიდს არ გავს, 16 წლის ხდება 25ში ჩემ დაბადების დღემდე 2 დღით ადრე..ივა გველაპარაკება ყველაფერზე ბიჭია მაგრამ რასაც ივასთან ვამბობთ ის ყველამ არ იცის ხოლმე..ივა გვიყვარს ჩვენ.ლიზი და ლიზიც ძალიან მიყვარს..არაა უფრო მეტად.ყავაც დაა მიკროფონიც მიყვარს მაგრამ ლიზის და ივასნაირად არა..რატომღაც..ივა უნდა წავიდეს ჩვენც უნდა წავიდეთ..კომპიუტერს ვრთავთ,ყავასაც ბოლომდე ვსვამთ და მერე ვიმხობთ..მერე კინოს უყურებთ მერე ისევ ივას ვურეკავთ მერე ლიზი და ლიზი მიდიან..ისევ მარტო ვრჩები მერე ჩემებიც მოდიან..სახლი ისევ მხიარული ხმებით ივსება..
P.S რატომ დავწერე ეს პოსტი არ ვიცი ღმერთმანი..:D მარა ლიზის ლიზის ივას დაა Maxwell House-ს და ჩემ მიკროფონს ეძღვნება <3
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment